SUSSs.... BİRAZ SESSİZ OLURMUSUNUZ ? HASTALAR VAR..

Çocukluğumdan bu yana hep bir hayalim vardı bir gün beyaz önlüklü Hemşire olmak.. ( Kim ki Mutfak Dilin`de bahsetmiştim)
Zaman zaman evde zaman ne olur ne olmaz deye bulunan eski demir bir şırıngayı alır içine su çeker, divanın üstündeki, rahmetli dedemin yaslandığı küçük tombul yastığa iğne yapıp dururdum..
Her defasında da işin dozunu kaçırır, yastığı epey bir ıslatırdım. Dedem de yaslanınca ıslaklığı fark eder beni bir güzel söverdi... sonrada " İnşallah büyüyünce hemşire olursun da bari bu zahmetin boşa gitmez, bana da iğne yaparsın" derdi..
Bu sözün üstünden yıllar keçti ve ben Üniversite yıllarında hem okuduğum bölümü, hem de 2 senelik yardımcı hemşirelik kursunu okudum ama, dedeme hasta yatağında bakmak ve iğne yapmak nasip olmadan dedem Hakkın rahmetine kavuştu..( Allah rahmet etsin)

Kursu okudum, kapı gibi diplomayı da aldım.  Beyaz önlük giymeden, evde kendime, çocuklarıma, yakınlarıma iğne yapmadan öteye gitmedi bu hemşirelik.. Çünkü önümde benden daha tecrübeli kız kardeşim ve halam vardı.. Onlar varken  bana laf düşmezdi..

  Neyse, zaman geçti, pılımızı- pırtımızı toplayıp, uzak gurbetin yolunu tutuk..
Gurbet ele gelirken aklımda bir gün olacaklar arasında hemşirelik nedense yoktu, ta ki yazıldığım kursun duvarında kocaman hemşire yardımcısı ilanını görünceye kadar..
Belki de fırsat bu fırsat deyip baş vurmak istemiştim ama, karışıma haklı olarak dil sorunu çıkmıştı.. 
Yine de yapacaklarım arasına yazmıştım bunu..
 Eeee.. kul ister Rabbim vermez mi ( şükürler olsun)? O kapıyı benim için açmıştı..
3 aylık kursun, 1 haftalık zorlu geçen hastane pratiğinin ve geçeleri uykumu kaçıran, dudağımda uçuklar çıkaran Texsas eyaleti üzre Hemşire yardımcısı yani. CNA sınavını 2. aşamada kazanmıştım..
1. aşamada 60 doğruyu 2 soruyla kaçırsam da, bu bana iyi bir tecrübe olmuş ve 2. aşamada 60 tan fazla soruyu cevaplayarak geçmiştim..
Elime şırınga alıp hastaya iğne yapacak kıvam geldim mi? Yok, onun için sadece adım atmış oldum.. İnşallah  gerisi zamanla olur diyorum ve bir gün olacak umudumu yeniden tazeliyorum..

Dede`cim beni bu halimle görmeni çok isterdim de nasip olmadı, ama duan kabul oldu ve eminim beni duyuyorsun " Sevimli torunun bu defa gerçekten küçük bir Hemşire". 

Bu yolda bana destek veren aileme, stresini belli etmeyen ama çok stres yaşayan eşime, zorlu sınav dönemimde makarnaya tabi tutulan  ama seslerini çıkarmayan çocuklarıma, dualarını benden eksik etmeyen arkadaşlarıma, özellikle de Sevda hanıma çok teşekkür ediyorum..

 " Kalbe giden yol mideden geçer" derlerdi de inanmazdım. Demek ki, bundan sonra Mutfak Dili kalbe giden yolun bir tek mide bölümünden degil, tüm bölümlerinden sorumludur..

Yaaa... Mutfak Dili "care" edeceklerin çoğaldı, hadi çık şimdi işin içinden bakalım...

Sağlıklı günler dilerim..