GIDIYORUM; İNGİLİZCE VE TÜRKCE ÖĞRENMEYE

Paylaşmak güzeldir. Düşündüklerini, başarılarını, elinden gelebilecek tüm yeteneklerini sevdiklerinle paylaşmak istiyorsun. Bunları yaparken bazen bilmeden, farkına varmadan hata ediyor, yanlış yapıyor, kalp kırıyorsun üzülüyorsun. Aslında bunların olmaması için her inçeliğe dikkat etmiştin. Hatasız kul olmaz demişler.

Bu blogu 2007 de senesinde duygu, düşünce ve yapabildiklerimi yazmak, gün olurda zamanı geldiğinde ah eski günler diyerek bakabileceğim hatıra defteri misalinde olsun istemiştim. Şükürler olsun ki, iyi kotu bu zamana kadar getire bildim. İnşallah bundan sonrada en güzel bir şekilde devam etmek istiyorum. Ama bir az ara versem iyi olur diye düşündüm. Nedense yazarken hatalarını görmüyorsun. Fark ediyorsun sonra diyerek erteliyorsun. Sağ olsun duyarlı insanlar uyarınca  doğru bu hatalarımı düzeltme zamanı geldi diyerek blogun yazılarına ara veriyorsun.

Bu kararı gecen yazdığım Muzlu Pasta tarifine Hülya Çavdar tarafından yazılan yorumdan sonra verdim. Arkadaş beni nazikçe ve kendisine yakışır şekilde söyle uyardı:

Adsız dedi ki...

tariföğretmeden önce en kendi dilini öğren.
noktalama işaretlerini yanlış kullanıyorsun
en iyisi hiç kullanma bari fark edilmesin.
(beyendendim değil beğendim)diye yazılır...
bilmiyorsan öğreneceksin,yoksa yazmayacaksın...
hülya çavdar

Bende kendime yakışır şekilde cevap hakkımı şöyle kullandım:

Mutfak dili dedi ki...Hülya hanım teşekkür ederim nazik uyarınız için. Saytın başlığında yazdığım gibi bu dili birlikte öğrenelim diyorum tarif öğretmiyorum. Sizin gibi dilini seven duyarlı insanlar sayesinde de inşallah hatalarımı en kısa zamanda telafi etmeye çalışacağım.
Aslında benim dilim türk dili değil. Ben azerbaycanlıyım ve dilimde azeri türkçesi. Yani yazılışıyla , okunuşuyla, hatta telaffuzu bile türkçeden çok farklı olan bir dile sahibim. Türkçeyi çok sevdiğim için öğrenmeye çalıştım. Demek ancak bu kadar yapabiliyorum.
Daha dikkatli olmaya çalışırım bundan sonra.
Birlikte öğrenelim demiştim. İsterseniz sizin yazdıklarınızda bir göz atalım.
1. Yazı başlarken büyük harfle yazılır.
2. Noktadan sonra yine büyük harf kullanılır.
3. Sizde benim gibi yapın. Ufak tefek hatalarla da olsa kendinize site açacak kadar azeri türkçesini öğrenmeye çalışın.
Sevgilerle...

 Bir azacık kırıldım, üzüldüm. Sonrada düşündüm ki, her kes kendi seviyesine göre yorum yapıyor üzülmeye değmez. Keşke arkadaş beni bir azacık tanıdıktan, daha önceki yazılardan benim kim olduğumu öğrendikten sonra kırmadan, üzmeden güzel cümlelerle uyarsaydı. Hayırlısı her şeyde vardır bir hikmet.

Amerika ya geldiğim bir buçuk sene oldu. Geldiğim zaman ingilizcem sıfır derecesindeydi. Bir çok sebepten dolayı  iyi bir kursa gitme fırsatım olmadı. Çok istediğim kursu da kazanamayınca kendimi oyalayacak bir çok kurs buldum. Azda olsa dili geliştirdim. Şükürler olsun ki, gecen ay daha önce sınavına girerek 33 puanla geçemediğim  ACC (Austin Community College) kursundan  bu defa 73 alarak sınırı geçtim.

Haftaya salı günü başlayacak olan kurstan nasıl vakit bulur da siteyle uğraşırım diye kara kara düşünürken bu yorumla karşılaştım. Her şeyde hayır vardır demek doğru. Bu zaman en iyi zaman dedim kendi kendime. İngilizceyle birlikte türkçeye de çalışır eksik yönlerini tamamlarım.

  Gerçi ben kendi dilimde bile yazarken çok hata yapıyorum.  Çünkü ben hiç bir zaman düşündüklerimi yazamıyorum. Konuşmayı çok seviyorum ama yazmak denilince kaç kere düşünüyorum.

Okulda okurken okulun tüm programlarında en güzel şiir söylemede, program sunuculuğunda tüm ödülleri alırken, dil dersinde imladan hiç iyi puan alamazdım. Öğretmenim "kızım sen hangi dilde konuşuyorsun?" derdi bende azerice hocam derdim.

"İyide buradaki  azericeyi ben tanımıyorum derdi. Harfler ya bir yerlere kaybolmuş, ya da sen onları yutmuşsun"  derdi hoca.

Dedim ya konuşmayı çok seviyorum. Ne yazık ki vazgeçemediğim  huyum her detayı en inçe ayrıntısına kadar anlatmak.  Her kesle konuşurken söylediklerimin arkasından akıllarında en ufak acaba kalmasın diye,  her konuyu en ince ayrıntısına kadar açıklıyorum. Anlatmam gerek mi değil mi önemli değil. Rüyamı bile paylaşıyorum her kesle samimice.

Bu konuyla ilgili olarak da bu kadar yazı yazdım . Ne düşündüğümü, neden ara vermek istediğimi yeteri kadar açıklamak istedim. Sadece bir müddet yazmaya bilirdim. 
Yeniden dönerken de işlerim vardı diye yazardım. Maalesef ben böyle deyilim. 

Bu yazıyı okuyarak " Aman sanki olmasan ne olur" deyenler kadar " En kısa zamanda yine dönersin deyenleri de " şimdiden duyuyor gibiyim.

Bende en kısa zamanda dönmek istiyorum. Çünkü burası benim küçük dünyam. Ve bu küçük dünyada cana yakın bir çok arkadaşla tanıştım. Onları kaybetmek istemem. Hem bu kadar kolay pes eden biri  de değilim. Zor olanı seviyorum ve kazanmak için de elimden geleni yapmak istiyorum. Zaten kolayı deyil, zoru başarmak olaydır. 

 Çok çalışmam lazım çooookkkkk....

Bu kadar kusur kadı kızında da bulunur. (atasözü)

En kısa zamanda görüşmek üzere. Sevgilerle...