BİR 35 YIL DAHA MI?

Bu gün benim doğum günüm..

Büyüdüm bir yaş daha,

Dün beşindeydim sanki,

Bu gün otuz beşinde

Yarınsa belli değil...

 Belki Yolun yarısı,

Belki de sonu,

 Neler yaşanmış, neler bitmiş göz açıp kapayıncaya kadar...

Geriye bakmaya cesaretim yok..

Bir yığın hatıra, bir yığın özlem, bir yığın göz yaşı...

Günah, sitem, sevinç, sesiz mutluluklar....

Daha dün gibi " kızım in aşağıya düşüp bir yerini sakat edeceksin" diye beni ağaçtan indiren ninemin sesi kulağımda...

Daha dün gibi, oynadığım saklambaç...

Daha dün gibi, üniversiteyi  kazanamadığım için ağladığım günler..

Dün gibi ,mezuniyet töreninden üzgün ayrılık vedası..

Dün gibi anne olduğum ilk  günün heyecanı..

Daha dün kutlamıştım yirmiyi ne çabuk geldim buraya....

Bir zaman abla, teyze  diyen ben, bu gün abla, teyze  olmuştum habersizce..

Nereye bu acele?

Daha veremedim yaşadıklarımın hesabını ,

Sorgusu bitmedi daha vicdanımın?

Bitmedi daha duam, bitmezde zaten..

 Daha yaşamadım kurduğum bin bir güzel hayalimi...

 Yarım kalanları...

Rüyalarımı....

 Yılın her gününe ektiğim umutlarımı, belkilerimi toplayamadım daha, nereye ey yaş, nereye bu acele?

Dur... Ben seni kabullenmedim daha. Yok öğle apar-topar hayatıma girmek. 

Bir izin iste demi?

Bak ben sana yakışıyor muyum,

Benim ruhum daha 10 yaşındayken

Hissettiğim yaş daha yirmi beşteyken,

Görenler "hayır inanmıyoruz sen 28 yaşındasın" derken

Giremezsin hayatıma ey otuz beş

Ayrıca ben şubatın 29 da doğdum.

Dört senede bir kutluyorum ben yaşımı...

Ya... daha var sana  ulaşmama...

Bir sürü seneler....

Yok... kabullenmen gerek...

İstesen de, istemesen de

Her yaşın kendince ağırlığını çekmen gerek....

Özlememiş miydin bu yaşı...

Hani daha on yedide yirmilik havalar...

Yirmi beşlerde otuz beşlik hasret..

Geldi işte... 

Taşı şimdi, taşıyabildiğince ağırlığını...

Geride keşkelerin, önünde belkilerinle yüklen bu yükü....

Bir otuz beş daha mı Ya Rabbi?

                                                                                                        Alıntı değil !

Şaka gibi geldi ama evet, ben artık bu gün otuz beş yaşındayım. Daha içimde büyütemediğim bir küçük çocukla birlikte kutladım bu otuz beşi. Dünden içimdeki heyecanla kalktım uykudan.. Ses soluk yoktu evdekilerden, her zamanki gibi..

Sabah mahmurluğu dedim kendi kendime..

Bu defa bende susmuştum hayret. Bir ay kala,bir hafta kala, bir gün kala söyleye söyleye eskitirdim tazeliğini doğum günümün. 

Otuz beş...kendi agırlığını erken göstermişti anlaşılan. İlk günden daha susmakla başlamıştı.

İlk işim maillerimi kontrol etmek oldu. Yoktu her hangi bir mesaj...

İyi ki kayıt olduğum siteler vardı. En azından onlar kutlamıştı beni..

Ses yoktu telefonumda da...

Kesin mesaj yazmıştır her kes ama, maalesef telefonum mesaj alanın kapalı...

Annemde mi unuttu beni yoksa? 

Evet meğerse annemde unutmuş...

 İlk olarak üniversiteden arkadaşım Aygün hatırlamıştı sağ olsun. Hiç unutmaz.

En güzel mesajlarıyla  gözlerim dolar...

Sırayla gelen telefonlar yok sen unutulmadın ama,  bir yaş daha yaşlandın diyordu...

Aslında doğum günüme daha bir sene vardı.

Çünkü takvimde şubat bu sende de 28 de bitmişti. Bense 29 da doğmuştum..

Ne güzel olurdu   dört yılda bir büyüseydim..

O zaman ben daha 10 yaşındayım...

Önümde o kadar yıl var ki...

Doğru kararlar vermek için, yaptığım günahları yapmamak için, bir daha ağlamamak için, sitem etmemek için, üzülmemek için onca yıl vardı önümde...

 Boşuna umutlanma,.

Sadece bir resim karesinde küçüksün sen ey 35 yaş çocuğu....

Ahhhhh.... Keşke ...