2013 yılının Ramazan ayı hoş gelmiş sefalar getirmiş bize..
Hayırlı olsun bizlere inşallah..
Dun rüyamda bir arkadaşı gördüm bana `Neredesin sen ya` dedi..
Nasıl mutlu oldum dedim galiba beni özleyenler var, elim hamurlu kalktım geldim :)
İlk Ramazan Misafirim tatlı bir Hasibe arkadaştı. Türkiye yolcusu olan bu tatlı arkadaşı son bir kere daha misafir etmek istedim.. Boyle bir masa kurdum ..
Az öz olan menüyle günü bitirip, bulaşıkları lavaboda ıslattım, kendime bir daha tabak hazırladım aldım öneme oturdum bilgisayarın önüne..
Malum hiç yemek yiyemiyorum misafir varken:(( Nedeni konuşmak:((
Kadınların her gün 2000 kelime kullanması gerekmiş ya, onu kullanamazsa saldırgan oluyorlarmış ya :)))
Misafir de veli nimet oluyor öyle zamanda.. Konuşuyorumda konuşuyorum yemek kalıyor kalu belaya :))
Türkiye`den geleli 10 gün oldu.. Bu sene sağ olsun Türk hava yolları indirim yaptı da bilet alıp 3 senelik vatan hasretini giderdik.. Ayy Türk yolu yolun acık olsun :))
İndir o biletleri her sene gidelim.. Düşman çatlatalım.. Düşman zaten çatlak niye bende çatlatayım :))
26 mayıs gidiş 2 temmuz geliş biletimin süreci sadece 37 gündü.. 37 güne hem İstanbul, hem Azerbaycan, hem Bursa sığdırdım.. Yani sürekli valizler elimde dolaştım durdum el el... Ben Istanbul`dan Azerbyacan`a geçtim, arkamdan Türkiye`de olaylar oldu. Karıştı Türkiye bir gezi parkı diye.. Dedim sakin olun Azerbaycan`a bakıp geliyorum, dinlemediler :(( Sakalım olmadığından olsa gerek..
Neyse bende verdim kendimi yemeğe. Bolca tandır ekmegi yedim, gözleme yedim, simit yedim, iskender yedim, kuymak yedim, çekirdek çıtladım, ennn önemlisi eriğe kavuştum. Yedim de yedim doyamadım..
Kokusu, görünüşü bir efsane olan İstanbul`a da doyamadım. Bakü`yü gezdim hayret ettim, Bursa`da aldım doldurdum valizi :))
Ozlemistim simidi :( Simit, Sultanahmet ve ben.. Boyle bir karede birlesdikk..
2 Temmuz İstanbul`dan öğlen saat 1 de kalkan uçakla 13 saat yol kat edip akşama doğru saat 6:30 da indik Houston`a. Austin`e geldik gece saat 12 de .
Eve öyle bir girdik ki Allah göstermesin ölü gibi..:)) Ölünün bizden bir farkı vardı yalnız biz ayakta gezen ölüydük.. Çoookkk yorgunduk.. hemen ama hemen uyuduk.. Yani Evim evim Sweet evim diyemedim, şöyle elime bir bardak çay alıp foto çekip İnstagram`a koyarak ` herkese merhaba ben evimdeyim` diyemedim.. Oyy Allahım ne günlere kalduk.. :((
Yazacağım hepsini .. Bol bol fotoğraf çektim.. Hepsini koyup çocuklarıma anı olsun diyeceğim de.. Bunların hepsine zaman lazım..
Şimdilik kısa kesiyorum ve kendime hayret ediyorum bunun için..
Resimler beni idare eder sanırım.. Lütfen okuyun ve hiç çekinmeden yorum bırakın. Olumlu ve ya olumsuz..
Olumsuzları da sevgiyle karşılarım..:))
